Daha yeni başladım. Ama yapacak çok işim var. Sorunda burada. Zamanım yok ama yapacak çok şey var. Buda acemilik belirtileri sanırım. Gerçekten acemiyim. Gün içinde burada yazmak üzere her olaydan bir konu çıkarıyorum fakat eve gelip şu uğursuz bilgisayarın başına geçince beynim alınmış gibi davranıyorum. Artık blog yazarlığı yavaş yavaş bana yerleşiyor galiba. Güne konu arayışıyla başlıyorum. Her yaptığım işte yeni bir konu çıkıyor. Ve tabiki yeni parağraflar. Bu konu arayışı bu günlerde çok ilginç geliyor bana. Sanki bu özellik hep vardı bende. Ama en kötüsü gün içindeki o dahice fikirler akşam uçuyor. Bence bunun en kolay çözümü aklıma gelen konuyu direk paylaşmak. Ama mokulda bu imkansız. Belki bundan sonra not alma tekniğini kullanmaya başlarım. Sanmıyorum. Ama deniyeceğim.Başka bloglarda yazılanlara baktıkça sıkılıyorum bu işten. Ben niye beceremiyorum düşüncesi oturuyor aklıma. Galiba hiç beceremeyeceğim. Başlama nedenim kendimi burada yazarak rahatlatmaktı. Ama artık o kadar umursuz davranamıyorum. Artık ya birileri okuyup beğenmezse kaygısı var üstümde. Belkide bu yüzden bu kadar ilgilenme gereği duyuyorum. İnşallah bu uzun sürer.
Biliyorum okuyacaklar için sıkıcı gelecek bu yazdığım iki kayıt. Ama başlangıç amacımı gerçekleştirmek zorundaydım. Bundan sonra ilginç konular ve yazılar okutmak istiyorum. Sadece beni ilgilendiren konular dışına çıkmak istiyorum. Becerirsem ne mutlu bana.
0 yorum:
Yorum Gönder